Jednym z kamieni milowych firmy Remmers jest opracowanie w 1963 hydroizolacyjnego preparatu krzemionkującego Aida Kiesol. Dziś, po blisko sześćdziesięciu latach, środek ten wciąż (choć pod zmienioną nazwą – obecnie Kiesol) jest z powodzeniem stosowany do wykonywania w murach wtórnych hydroizolacji poziomych przeciw wilgoci podciąganej kapilarnie.
Jego skuteczność została potwierdzona między innymi badaniami przeprowadzonymi przez Naukowo-Technicznego Stowarzyszenie na rzecz Konserwacji Budynków oraz Ochrony Zabytków (niem. Wissenschaftlich-Technische Arbeitsge-meinschaft für Bauwerkserhaltung und Denkmalpflege - WTA) oraz Instytut Techniki Budowlanej (ITB). Choć skuteczność środka Kiesol w oczywisty sposób weryfikowana jest przez zastosowania praktyczne, jej dodatkowym potwierdzeniem mogą być prowadzone na przestrzeni dziesięcioleci badania. Jednym z pierwszych badań skuteczności środka Kiesol były badania przeprowadzone w latach siedemdziesiątych XX wieku w Federalnym Instytucie Badania Materiałów (Bundesanstalt für Materialprüfung (BAM), obecnie Bundesanstalt für Materialforschung und –prüfung) w Berlinie. Badania wykonano na murach referencyjnych, wykonanych z cegły pełnej murowanych na zaprawie wapiennej. Dolne warstwy murów umieszczono w wodzie i pozostawiono do momentu gdy ich wilgotność ustabilizowała się na całej wysokości. Po czym w jednym z murów wykonano iniekcję metodą grawitacyjną. W trakcie tego procesu mur cały czas zanurzony był w wodzie. Zarówno mur poddany iniekcji jak i mur bez wtórnej izolacji poziomej przez okres 41 miesięcy zanurzone były w wodzie, po czym oba mury rozebrano aby ustalić rozkład wilgotności (w poszczególnych warstwach cegieł) metodą wagowo-suszarkową.
Rozkład zawilgocenia w obu murach przedstawia rysunek 1. pokazany poniżej.
Kolejne badania przeprowadzono na początku lat dziewięćdziesiątych XX wieku – tym razem na istniejącym obiekcie Starej Opery (Alten Oper) we Frankfurcie nad Menem. Czternaście lat wcześniej w ekstremalnie grubych murach (tzw. murach mamucich, których grubość sięga 200 cm) opery wykonano iniekcję metodą niskociśnieniową.
Badania kontrolne na wysokości od 0 do 15 cm nad poziomem posadzki wykazały wilgotność muru na poziomie 7 do 9%. Natomiast w strefie > 20 cm nad poziomem posadzki wilgotność nie przekraczała 1%.
A zatem, po 14 latach od wykonania prac, zawilgocenie muru zostało zredukowane o ponad 90%!
