Systemy tynków renowacyjnych

System tynków renowacyjnych

Właściwe rozwiązanie dla każdego stopnia zasolenia

Głównym zadaniem tynków renowacyjnych wg WTA jest magazynowanie soli oraz zapewnienie suchej i wolnej od soli powierzchni. Systemy tynków renowacyjnych Remmers spełniają kryteria określone w ulotce WTAM 2-9-05/D "Systemy tynków renowacyjnych".

Genialna idea i jej urzeczywistnienie

Zadaniem renowacyjnych systemów tynkarskich jest zapewnienie suchej i wolnej od wykwitów powierzchni tynku przez długi okres czasu, oraz długotrwałe zabezpieczenie muru poprzez składowanie soli w głębi tynku, a tym samym usunięcie ich z muru. Aby to osiągnąć, systemy renowacji tynków działają na dwa sposoby:

Tynki renowacyjne są hydrofobowe, a zarazem otwarte na dyfucję pary wodnej. Prowadzi to do przesunięcia strefy parowania z powierzchni wgłąb przekroju tynku.

Tynk podkładowy przejmuje funkcję warstwy magazynującej. Wilgoć powinna być w stanie przeniknąć w postaci ciekłej, z zawartymi w niej rozpuszczonymi solami, do jego wnętrza, a następnie odparować przez tynk renowacyjny, pozostawiając szkodliwe sole w warstwie tynku podkładowego.

Aby nie tylko sprostać tym wymaganiom, ale spełnić je w stopniu wręcz najwyższym, wymagane jest odpowiednie zaprojektowanie przestrzeni porowej danego tynku. W ramach współpracy między Laboratorium Technologii Materiałów Budowlanych Uniwersytetu Nauk Stosowanych w Münsterze a firmą Remmers przestrzeń ta została poddana szczegółowym badaniom naukowym. Zdobyta w ten sposób wiedza jest do dziś konsekwentnie stosowana w technice zapraw tynkarskich Remmers.

Właściwości tynków renowacyjnych

Tynki renowacyjne są hydrofobowe, dzięki czemu żadne sole rozpuszczone w wodzie nie mogą przedostać się na powierzchnię.
Tynki podkładowe stanowią warstwę magazynującą. To tutaj transportowane przez wodę sole zostają zatrzymane, podczas gdy woda odparowuje przez warstwę tynku renowacyjnego.
Systemy tynków renowacyjnych charakteryzują się tak wysoką odpornością na zasolenie, że pojedyncza warstwa o grubości 20 mm wystarcza nawet dla "średniego" stopnia zasolenia.
W przypadku stopnia zawilgocenia < 40% tynki renowacyjne mogą być stosowane bez hydroizolacji.

Pory porom nierówne

Obok porów kapilarnych obecnych w spoiwie, tynki renowacyjne i tynki podkładowe mogą zawierać ich inne rodzaje. Z jednej mogą to być strony pory nieaktywne kapilarnie, które tworzone są za pomocą substancji porotwórczych - tak zwane "pory trensydowe", z drugiej zaś, pory kapilarnie aktywne, tworzone poprzez dodawanie specjalnych lekkich kruszyw.

Ponieważ sole mogą być przechowywane prawie wyłącznie w porach kapilarnie aktywnych, to właśnie ten ich rodzaj ma decydujące znaczenie dla funkcjonalności i trwałości tynków podkładowych. W przypadku tynków renowacyjnych, które muszą być zarówno paroprzepuszczalne jak i hydrofobowe, należy preferować "pory tensydowe".
Systemy tynków renowacyjnych Remmers odznaczają się szczególnie dużą trwałością. Wynika to w szczególności z konsekwentnego wdrażania opisanych ustaleń. W ten sposób można tworzyć profile wydajności i aplikacji w różnych systemach tynków.

Ogólne granice stosowania

Zgodnie z instrukcją WTA 2-9-04/D "Systemy tynków renowacyjnych" jeżeli pory muru są nasycone wodą, przed nałożeniem systemu tynków renowacyjnych należy wykonać odpowiednie czynności związane z uszczelnianiem i/lub osuszaniem. W praktyce obowiązuje więc zasada, że w przypadku zawilgocenia > 40% przed renowacją wewnętrzną należy wykonać profesjonalną hydroizolację budynku.

- Uszczelnienie dla klas obciążenia wodą W1-E / W2-E
- Woda napierająca od zewnątrz, system Remmers bez wkładki zbrojącej
- Głębokość posadowienia > 3 m

- Na podłoża obciążone solami
- Przeciw wodzie napierającej od zewnątrz
- Doskonała przyczepność do podłoża i między warstwami
- Wysoka odporność na siarczany

- Bezciśnieniowa iniekcja przeciw wilgoci podciąganej kapilarnie, do stopnia zawilgocenia 95%
- Alternatywnie iniekcja metodą niskociśnieniową
- Certyfikat WTA zgodnie z instrukcja 4-10/15