Zewnętrzna izolacja przeciwwodna

Skuteczność i trwałość systemu hydroizolacji zależy od różnych czynników. Jednym z najważniejszych jest dobór odpowiedniego systemu uszczelniającego, w zależności od rodzaju obciążenia wodą. Tylko prawidłowe zlokalizowanie obciążeń umożliwia trwale działającą izolację przeciwwodną budynku.

Uszczelnianie zewnętrzne elementów stykających się z podłożem wymaga zwiększonej staranności w planowaniu i wykonaniu. Po odsłonięciu elementu, który ma być uszczelniony, należy ocenić rodzaj i stan istniejącej izolacji. W przypadku starej hydroizolacji bitumicznej przed rozpoczęciem prac należy sprawdzić jej zespolenie z podłożem oraz usunąć luźne fragmenty i elementy zmniejszające przyczepność. Całkowite usunięcie starej hydroizolacji jest konieczne tylko w pojedynczych przypadkach. Aby poradzić sobie ze zwiększonym obciążeniem wilgocią na połączeniu ściany z podwaliną należy w tym miejscu usunąć starą hydroizolację aż do mineralnego podłoża. Nowa hybrydowa izolacja przeciwwodna Remmers MB 2K stanowi łatwą w użyciu jak i skuteczną warstwę sczepną, tworząc optymalne połączenie pomiędzy nowym i starym uszczelnieniem.

Jednym z najbezpieczniejszych rozwiązań w przypadku modernizacji zawilgoconej piwnicy jest uszczelnienie ściany piwnicy po stykającej się z gruntem stronie zewnętrznej. Wyjaśnienia dotyczące budowy takich uszczelnień można znaleźć w instrukcji WTA 4-6-12/D "Późniejsze uszczelnianie elementów stykających się z podłożem". Oprócz szczegółowych informacji o uszkodzeniach i diagnostyce budynku oraz środków przygotowawczych do podłoża, instrukcja omawia również różne materiały hydroizolacyjne, takie jak modyfikowane tworzywem sztucznym powłoki bitumiczne lub mineralne szlamy uszczelniające. Od dziesięcioleci firma Remmers oferuje systemy produktów, które są precyzyjnie dopasowane do specyfikacji WTA. Niezliczone obiekty referencyjne podczas renowacji pokazują optymalne współdziałanie elementów systemu: mineralnych szlamów uszczelniających, szpachlówki uszczelniającej oraz hydroizolacji powierzchniowej z grubowarstwowych powłok bitumicznych. Uszczelnienia muszą również spełniać wysokie wymagania w strefie cokołu. Tutaj spotykają się najróżniejsze obciążenia. W strefie cokołu / wody rozbryzgowej, w strefie przejściowej i na styku z gruntem musi być zapewnione bezpieczne i mocne uszczelnienie. Zgodnie ze znaną metodą Remmers oznacza to uszczelnienie narażonej na wodę rozbryzgową strefy cokołu za pomocą wysoce odpornych na siarczany, mineralnych systemów szlamów uszczelniających, dalej stworzenie strefy ochronnej o szerokości zakładki co najmniej 20 cm i wreszcie optymalne uszczelnienie powierzchni stykającej się z gruntem za pomocą PBD 2K.