Autor
W przypadku aplikacji powłok na drewnie i materiałach drewnopochodnych stosowanych na otwartej przestrzeni w części przypadków należy stawiać znacznie wyższe wymagania wobec nośnika powłoki, niż ma to miejsce w przypadku zastosowań na drewnianych elementach budowlanych we wnętrzach.
Duże różnice temperatur, opady deszczu, gradu i ciągła wilgoć stanowią główne przyczyny, dla których niektóre gatunki drewna oraz całe grupy materiałów rewnopochodnych zupełnie nie nadają się do stosowania na zewnątrz.
W przypadku materiałów drewnopochodnych, które najczęściej złożone są z włókna drzewnego i kleju, różnymi metodami prasowanych i poddawanych działaniu wysokich temperatur, pochłonięta wilgoć prowadzi oczywiście do tego, że wykonane z nich płyty szybko się wypaczają, a początkowo sprasowane elementy składowe ulegają szybkiemu pęczeniu.
W przypadku płyt drewnopochodnych, które mają być stosowane na zewnątrz, należy bezwzględnie mieć na uwadze odpowiednią klasę klejenia (D-4) (norma DIN 68800).
Najważniejsze kryteria przy wyborze podłoży przeznaczonych do stosowania na zewnątrz stanowią więc nasiąkliwość i zmiana objętości .
Żaden rodzaj powłoki nie jest w stanie trwale skompensować znacznych zmian wymiarów, co powoduje szybkie powstawanie rys w powłoce.
Jeżeli nałożono lazurę grubowarstwową lub powłokę kryjącą, to wskutek zastoin wilgoci jest ona odrywana od podłoża i łuszczy się krótkimi lub długimi pasmami.
Lazura cieńkowarstwowa zapewnia w tym przypadku szybsze odtransportowanie zwiększonego krótkotrwale zasobu wilgoci do powietrza.
Do stosowania na zewnątrz nie nadają się w tym przypadku klon, buk , brzoza, sosna nadmorska, płyty wiórowe, MDF i OSB.
Sklejka
Sklejki dowolnego rodzaju generalnie nie nadają się do stosowania w miejscach narażonych na bezpośredni wpływ czynników atmosferycznych.
Jeśli płyty z materiałów drewnopochodnych stosowane są do budowy na zewnątrz, tu uprzednio muszą być na odwrocie bezwzględnie zaimpregnowane środkiem ochrony drewna. Następnie krawędzie powinny zostać zabezpieczone przed wnikaniem wilgoci za pomocą środka do ochrony czołowych cięć drewna (Induline SW-910), aby następnie uzyskać zamkniętą powłokę z lazur grubowarstwowych lub farb chroniących przed wpływem czynników atmosferycznych.